[ Pobierz całość w formacie PDF ]
swego faworyta i uczynił go kardynałem, sam nie stroniąc od towarzystwa owego kardynała . Tak
przynajmniej głosi zarzut skierowany przeciwko owemu papieżowi.
Inny kronikarz powiada: Rzucił on klątwę przeciwko luteranom, prześladował ich na śmierć i życie,
a dodając deprawości do swego okrucieństwa, wyniósł do stanu kardynalskiego młodego chłopca,
który w jego domu pełnił podwójną rolę skarbnika i osoby uczestniczącej w okrytych niesławą
przyjemnostkach papieża .
W rzeczy samej jego kochankami zostali zarówno syn z nieprawego łoża, Bertuccion, jak i
adoptowany syn, Innocenty, piętnastolatek, którego znalazł na ulicach Parmy. Ich obu oraz chłopca
uprawiającego pederastię , którego poznał, gdy pełnił funkcje papieskiego legata w Bolonii, uczynił
kardynałami. Inni kardynałowie z rezerwą odnieśli się do tych nominacji, a zwłaszcza do ostatniej.
Pytali papieża, co też widzi w owym młodzieniaszku, by powierzyć mu tak wysokie stanowisko. Na
to Juliusz odrzekł: A co widzicie we mnie, żeście uczynili mnie papieżem? Fortuna sprzyjała tym,
którzy dają jej szansę, a chłopak ten może mieć tyle samo zalet ile ja .
W pózniejszym czasie lud Rzymu ochrzcił chłopca-kardynała Ganimedem, a papieża
Jowiszem. Porównanie to z pewnością było bardziej odpowiednie aniżeli portretowanie Giulii
Farnase jako Genimedy, jak to uczynił jego poprzednik. Ganimed był mitologicznym królem Troi,
który został porwany przez bogów z uwagi na niezwykłą urodę i służył jako partner seksualny swemu
niebiańskiemu kidnaperowi.
Z natury opieszały Juliusz poszukiwał coraz to nowych przyjemnostek. Okazywał swą szczodrość
krewnym i uczestniczył w licznych bankietach, przedstawieniach teatralnych i polowaniach. Był także
znany z nerwowego usposobienia i skłonności do nadużywania przekleństw. Pewnego razu
wyprowadziła go z równowagi podana do stołu zimna pieczeń z indyka. Po wysłuchaniu całej tyrady
plugawości zapytano go w końcu, dlaczego taki drobiazg wprowadził go w tak zły nastrój. Odrzekł
wtedy, że jeżeli Pan Bóg rozzłościł się o jedno jabłko, za zerwanie którego wypędził Adama i Ewę z
raju, to papież może rozzłościć się z powodu indyka.
Nadał godności kardynalskie także innym przystojnym nastolatkom i najwidoczniej cieszył się ze
ściągania ich razem na orgie, podczas których mógł oglądać, gdy wzajemnie zadawali się ze sobą. To
właśnie jemu kardynał della Casa zadedykował słynny wiersz. Poeci nie mogli wprost oprzeć się
pokusie uczczenia deprawości Juliusza i jego pontyfikatu: Jaka Roma? Spróbuj wspak odczytać.
To oczywiście amor, dalej nie chciej pytać.
Wstrętna odpowiedz poraża słuch.
Chodzi o miłość mężczyzn dwóch.
Juliusz okazał się trzecim papieskim patronem Aretina, poety parającego się erotyczną tematyką. Za
jego wkład w dziedzinę sprośności o mało nie nadał mu nawet godności kardynała.
Kaplica Sykstyńska z nowym obliczem
Paweł
IV
(1555-1559)
był
prawdziwym
zwiastunem
epoki
seksualnej
wstrzemięzliwości wśród papieży Jeszcze jako Jan Carafa został wybrany przez Hadriana IV
(1522-1523) do kierowania kontrreformacją. W związku z tym porzucił liczne lukratywne
biskupstwa, by przewodzić zakonowi poświeconemu ubóstwu. Następnie, za Pawła III, jako kardynał
Carafa został Naczelnym Inkwizytorem w nagrodę za podsunięcie pomysłu sformowania nowej
inkwizycji, działającej tym razem w samym Rzymie. Doskonale pasował
do tej roli. Gdyby własny ojciec okazał się heretykiem pisał o nim Paweł sam zebrałby drewno
na jego spalenie .
Uważał, że dotychczas kapłani, którzy nagabywali kobiety w konfesjonale, wychodzili obronną ręką z
trybunałów biskupich. Jego zdaniem takie zachowanie z pewnością świadczyło o herezji. Nie
powodowała nim wszakże troska o los kobiet nakłanianych do seksu przez pozbawionych skrupułów
kapłanów, ale raczej obawa, że takie zachowanie może prowadzić do skalania sakramentu, jeżeli
takowy kapłan go udzielał.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]