[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przede mnie swÌj wÌzek:
Ja tu stałam.
Właśnie tego było mi trzeba!
To czemu nie powiedziała mi pani o tym, odchodząc?
Wtedy ona wycofała się na koniec kolejki:
Ależ proszę, mnie tam wszystko jedno.
No i upokorzyła mnie baba.
URODA
Wolę brzydotę, jest bliżej krwiobiegu pisał Stanisław Gro-
chowiak. Profesjonalizm, jak wiadomo, polega na udowodnieniu
dowolnej tezy, nawet jeśli ona zaprzecza logice i praktyce życia.
Na przedłużeniu myśli Grochowiaka znajdujemy przysłowie an-
gielskie mÌwiÄ…ce o tym, że PiÄ™kno nie siÄ™ga poza naskÌrek .
Rzeczywiście. Pardon, madame, czy zdarzyło się pani, żeby ktoś
obejrzał się na ulicy za jej wytworną inteligencją, wdziękiem,
talentem, erudycją, o słodkim charakterze nie wspominając? Bo
mnie nie. Za to z innych powodÌw i owszem.
Uroda to jest to, co chroni część
młodych kociąt przed utopieniem.
Grochowiak sobie ułatwiał. Brzydota jest łatwiejsza do opisa-
nia. W moim poplątanym życiorysie uczęszczałam na kursa fran-
cuskiego do pewnego Francuza. Na jednej z pierwszych lekcji ten
pan postanowił wprowadzić przymiotnik brzydki . Laid, laid
powtarzaÅ‚, ale ci, ktÌrzy wczeÅ›niej nie zetknÄ™li siÄ™ z tym sÅ‚owem,
nie pojmowali, o co mu chodzi. Wreszcie pan, zdesperowany,
ujmujÄ…c w szczypczyki biologiczne rÄ…bek swojej koszuli, powie-
dział:
Ma robe est laide!
Ach nie, skądże! zakrzyknęli kursanci nieszczerze.
Pardon, madame; niech siÄ™ pani nie da nabrać tym, ktÌrzy pani
wmawiają, że najbardziej cenią inteligencję, dowcip, odpowie-
dzialność, lojalność itp. To się statystycznie nie potwierdza.
Pytanie problemowe: lepiej być piękną czy mądrą? Tak jest!
73
WygraÅ‚a pani T-shirt, komplet gumek do weckÌw firmy Semperit
oraz korkociąg. Odpowiedz prawidłowa brzmi: piękną, ponieważ
mężczyzni sprawniej patrzą, niż myślą.
SP AKA JEDNOOSOBOWA
Bo ja jestem, proszę pana, na zakręcie moje prawo to jest
pańskie lewo... I tak dalej.
MiaÅ‚am kiedyÅ› takÄ… koleżankÄ™ KatarzynÄ™, w ktÌrej rodzinie
rozwÌd byÅ‚ zabiegiem mniej bolesnym od wyrwania zÄ™ba. No
pewnie! Zęby to bardzo praktyczny wynalazek. (Ach, gdybym
przerzuciÅ‚a w życiu tylu chÅ‚opÌw, ilu miaÅ‚am dentystÌw, Messa-
lina nie miałaby z czym do mnie startować!...) A o małżeństwie
dziadek tej mojej koleżanki powiadał, że po jaką cholerę ma
kupować browar, jeśli chce wypić kufelek. Wstydliwa część hi-
storii rodzinnej była taka, że dziadzio w czasie wojny wpraw-
dzie trafił do oflagu, ale skąd? Podpowiem, bo się nie rymuje,
że prosto od baby. %7łon zresztą także zaliczył od groma; są wi-
dać browary, ktÌre nie sprzedajÄ… piwa na kufle.
Dzięki temu fenotypowi rodzinnemu moja koleżanka miała
oÅ›miu dziadkÌw, siedem babć, dwÌch tatusiÌw i trzy mamusie.
Mnie się to wszystko myliło, ale ona przywykła i orientowała się
w tym świetnie. Za to każde święta to był dla niej slalom gigant w
pogoni za gotÌwkÄ… i prezentami. Kiedy wychodziÅ‚a za mąż, naj-
większym problemem, logistycznym poniekąd, było usadzenie
rodziny przy stole.
W jednym z wywiadÌw Maria Czubaszek mÌwi coÅ› takiego:
Mieszkałam wtedy nad Horteksem na Marszałkowskiej; byłam
szczęśliwa i wolna, jak każda kobieta po rozwodzie .
Ale przynajmniej było nam razem wesoło, prawda, ko-
chanie? jak powiedziała Konstancja, opuszczając umie-
rajÄ…cego Mozarta.
CoÅ› w tym jest. Rzuć, pÌki jeszcze kochasz. W przeciwnym
razie bÄ™dziesz sobie powtarzać nieustajÄ…co: Ach, Oberonie, cÌż
za przewidzenie! Przyśniło mi się, że kochałam osła! .
Inna moja koleżanka pognała chłopa precz:
Najpierw były walentynki. Powiedział, że nie obchodzi takie-
74
go głupiego, importowanego z Zachodu święta. Potem był dzień
kobiet. To znowu też mu nie pasowało, bo ruskie. Na koniec olał
moje imieniny, bo to zwyczaj katolicki. Bardzo przy tym był z sie-
bie zadowolony. Och, żesz ty, od podziwiania z nas dwojga je-
stem ja! powiedziała ona sobie.
Zwiat jest cały śliczny objaśnia dalej. Kwitną bzy, są fil-
my, książki, pyszne żarcie i kolorowe sny. To wcale nie jest sta-
ropanieństwo. Dla człowieka zmysłowego, rzecz jasna.
I to jako fakt obiektywny w ogÌle nie podlega dyskusji.
Albowiem trzy są grzechy główne: pycha,
obżarstwo, małżeństwo.
75
Siedzê przy oknie. Umy³em naczynia.
SzczêScie siê skoñczy³o. Nic siê nie zaczyna.
Josif Brodski
GODZINA ZERO
On: Kocham cię. Nie obchodzi mnie, że to się na zdrowy ro-
zum w pewnym momencie musi skończyć. Bardzo ważne dla
mnie jest, abyś się w tym kontekście czuła niezle i żeby ci to coś
przyniosło. I ja sam muszę się od tego nie kurczyć, bo znam sie-
bie jak zły grosz ja nie mogę kochać zamiast, nie znoszę, kiedy
sprawy damsko-męskie stają się namiastką życia, mysią norą.
I jak dotÄ…d nic z tych rzeczy nie ma miejsca, dajesz mi niewy-
obrażalnie dużo.
Chcesz, to wierz, nie chcesz, to nie wierz ja wszystkie co do
jednej poprzednie perypetie odbieram tylko jako semestry przy-
gotowawcze do zdania egzaminu z ciebie. Wiem, że to jest obiek-
tywnie niesprawiedliwe wobec innych dam, ale nic na to nie po-
radzę, tak stronniczo to we mnie ćwierka.
Ona: Przep³ywaj¹ ob³oki, a to ¿ycie przep³ywa zapewne, przy-
zwyczajaj siê, przyzwyczajaj Smieræ tkwi w tobie dymi¹cym
pociskiem, gdzieS wSród czarnych ga³êzi ob³oki, pe³ne g³osów,
mi³oSci pe³ne, przep³ywaj¹ ob³oki, to Spiewaj¹ ob³oki, to Spiewa-
j¹ dzieci, Spiewaj¹ o wszystkim.*
ROK PIERWSZY
On: Nie doceniłem cię, szapo ba! Zaskoczyła mnie ta twoja
[ Pobierz całość w formacie PDF ]